Anker — gəmini təhlükəsiz saxlamağa və eyni yerdə saxlamağa kömək edən ağır obyektdir. Ankerlər gəminin sürüşməsini maneə törətmək üçün suyun altında yerləşən səthə dərinliklə qazılır. Bu köhnə alət uzun müddət istifadə edilmiş və illər ərzində çox dəyişib. Gəmilərdə istifadə edilən bir neçə növ anker vardır və hər bir ankerin özünə məxsus dizaynı və funksiyası vardır. Ankerlər həm də güc, təhlükəsizlik və ümidin simvolu olan müxtəlif mədəniyyət və dinlərin simvolları olmuşdur.
Anker — gəmini sabit saxlayan iri metal qancdır. Gəmi dəniz dibinə yapışaraq gəminin sürüşməsini qarşısını almaq üçün ankeri qanc kimi istifadə edir. Bu, xüsusilə dənizdə olmayan, qasırğa və ya təlaşlı dənizlər zamanı gəmilərin bir yerdə dayanması üçün vacibdir. Anker olmadan gəmi təhlükəli sularda sürüşə bilər və digər gəmilərlə və ya sahilə toqquşa bilər. Beləliklə, anker gəminin sabit saxlanmasını təmin edir və dayanıqlı vəziyyətdə olmasına imkan verir.
Ankerlər dəniz dibinə batmaq üçün hazırlanmışdır. Ankerin çəkisi onun dibə eninə kömək edir və kəskin ucları qum və ya palçıq içərisinə bataraq onu sabitləyir. Bu, sürtünmə yaradır, ankerin sürünməsini qarşısını alır və gəmini çamurlu sularda saxlayır. Külək və dalğalar gəmini hərəkət etdirməyə çalışsa belə, anker möhkəm qalır və gəmini sabit saxlayır. Belə ankerlər olmadan gəmini sürükənən suyun hərəkəti baş verər.
Ankerlər min illərdir mövcuddur. İlk ankerlər əsasən dəmir halqaları və ya təbii daşlardan ibarət olub, ipə bağlanırdı. Bu ankerlər ümumiyyətlə ağac, daş və ya metal materiallarından hazırlanırdı və bəzi hallarda etibarlı olmurdu. İnsanlar zaman keçdikcə daha yaxşı materialların və yeni formaların ankerin daha möhkəm və əsasən daha yaxşı işləməsinə kömək edəcəyini öyrəndilər. Bu səbəbdən əsrlər boyu yeni dizaynlar meydana gəldi. Bu gün ankerlər möhkəm polad materiallardan hazırlanır və ən böyük gəmiləri sabit saxlaya bilən mürəkkəb hissələrdən ibarətdir.
Gəmilərdə istifadə edilən təkərlərin də bir çox növləri var. Ən məşhur növü isə “dirəyən” və ya “süxur” təkəri adlanır. Bu təkər iti itələyən kəskin, əyri dirəyənlərdən ibarətdir. Digər bir növ isə “çəngəlvari” təkərdir, burada çoxlu sayda çəngəllər vardır ki, bu da təbii daşlar və ya digər tullantılar içərisində tutunmaq üçün lazımdır. “Qaz başı” təkərləri də vardır, bunların böyük, düz səthi vardır və gəmini eyni yerdə saxlamaq üçün vakuum yaradır. Bu təkərlərin hər biri gəminin ölçüsündən, suyun dərinliyindən və həmçinin hava şəraitindən asılı olaraq istifadə edilir.
Təpənin dini və mədəni əhəmiyyəti bir çox mədəniyyətlərdə və dinlərdə mövcuddur. Təpə xristian ümidinin simvoludur və öz köklərini "Bizim ümidimiz isə can üçün sabit və güclü olan təpə kimidir" şəklindəki Bibiliya ayəsindən götürür. Qədim yunanıstanda təpə dəniz tanrısı Possidonun simvolu idi və güclü və sabitliyin işarəsi kimi mənimsənilirdi. Keltilər təpəni qoruyuculuq və yönəldicilik simvolu kimi qəbul edirdilər. Bu gün təpələr tez-tez dövmələrdə və ya zinət əşyalarında güclülük, davamlılıq və dənizlə əlaqəni simvallaşdırmaq üçün istifadə olunur.